I have a dream: Nederland in 2028

Nederland is het eerste toonaangevende land met een samenleving waar iedereen zichtbaar aanwezig is en mee kan doen ongeacht intellectuele, culturele, mentale en fysieke belemmeringen.

Anno 2021 geeft dit streven nog heel wat blokkades in de uitvoering van gemeenten en organisaties om dit te realiseren:

• Steeds strengere wettelijke eisen én een beperkter budget voor gemeenten en organisaties
• Toename van hulpvragen en een verzwaring van zorgbehoeften
• Dominante focus op wetenschappelijke en praktische methodieken waar de nadruk ligt op verminderen van ziekte en kwetsbaarheid
• Toename van klachten over wachttijden en over het onvoldoende aansluiten van zorg en hulpverlening
• Toename van onvrede onder professionals door de druk op prestatie en het gemis van eigenaarschap in hun professie

Uit 35 jaar werkervaring binnen reguliere hulpverlening ben ik als zorgpionier van mening dat een andere kijk op zorg en welzijn nodig is:

Een spannende maar vooral hoopgevende transitie waar de focus in 2028 is gekanteld naar co-creatie met elkaar versterkende expertises:

narratieve kennis  +  wetenschappelijke kennis  +  praktische kennis

Het centraal stellen van narratieve kennis: mensen vertellen over zichzelf en hun leefwereld, wat hen is overkomen en benoemen waarop zij in hun leven vast lopen.
Dit geeft kennis over existentiële vraagstukken, (h) erkenning vanuit collectieve ervaring en het ontsluiten van de vraag achter de vraag. De ervaring leert dat het voeren van regie over de eigen situatie op kwaliteit van leven een essentieel element is.

Hier ligt de expertise van ervaringsdeskundigheid met vormen van “LEVENSKUNST” op het gebied van psychische, fysieke of licht verstandelijke beperkingen tot expertise op het gebied van verslaving, armoede en dakloosheid.

Vanuit deze collectieve kennis kan wetenschap en praktische hulp vanuit reguliere professionals, beter aansluiten op wat mensen nodig hebben om weer grip te krijgen op hun persoonlijk leven.

Momenteel zijn gemeenten op zoek naar het ontwikkelen en inzetten van collectieve voorliggende voorzieningen. Daardoor ontstaat meer budget voor een individuele aanpak op maat waar die nodig is. Dat betekent een nieuw soort ‘indicatiestelling’ waarin niet de focus ligt op het compenseren van beperkingen, maar op de mogelijkheden en talenten van mensen met hulpbehoefte.
Met ervaringsdeskundigheid in de wijk ontstaan arrangementen in vormen van Levenskunst voor zowel inwoners, gemeenten, organisaties en werkgevers.

In 2028 is de kwaliteit van individueel en samen-leven duurzaam verbeterd en staan we nr 1 op de lijst van de gelukkigste landen ter wereld.

De gelukkigste landen ter wereld – World Happiness Report 2020 (holidayguru.nl)

Als zorgpionier faciliteer ik het landelijk platform “Ervaringsdeskundigheid in de wijk” om arbeidsparticipatie in samenwerking met ervaringsdeskundigen mogelijk te maken.

Hoe kan ik jou hierbij helpen?