2 miljoen Nederlanders ervaren een beperking. Ze zijn slechtziend, blind of doof. Hebben lichamelijke, verstandelijke beperking of psychische problemen. Gewoon meedoen is voor hen niet altijd vanzelfsprekend.
Een maatschappij waarin mensen samen leven vanuit ieders eigenheid. Waar iedereen zich thuis voelt, zich gewaardeerd en van betekenis voelt. Dat is mijn drijfveer. Een verlangen waar ik, Anitha Wagemans, iedere dag mee bezig ben.
Sinds 2016 geldt het VN-verdrag handicap in Nederland. Het doel van dit verdrag is dat de positie van mensen met een beperking verbetert.
Vanuit de frisse herstelvisie van ervaringswerkers leveren zij een essentiële bijdrage. Levenskunst: waarbij gezondheid niet wordt gezien als de aan- of afwezigheid van ziekte, handicap of verslaving, maar als het vermogen van mensen om met fysieke, emotionele en sociale levensuitdagingen om te gaan en zoveel mogelijk eigen regie te voeren.
Het landelijk platform “Ervaringsdeskundigheid in de wijk” is een onafhankelijk platform voor en door ervaringsdeskundigen. Door de landelijke verbinding willen wij met hun collectieve levenskennis, en -kunde bijdragen aan de transformatie van het sociale domein. De complete mens en de leefwereld staat daarin centraal en is het uitgangspunt voor zorg en ondersteuning bij specifieke behoeften in plaats van regels en protocollen. Van ‘probleem denken’ naar faciliteren over de ‘kwestie’ en met alle betrokkenen denken en besluit over de oplossingen met een plan dat gezamenlijk gedragen kan worden.
Wij maken een omslag in denken:
het verhaal en de leefwereld van mensen staat centraal,
reguliere hulpverlening sluit daarop aan (vanuit aanvullende expertises),
herstel; van resultaatgericht naar procesgericht,
van aansturing, naar zelfregie, eigen kracht en nieuwe mogelijkheden.
“van: zo rustig mogelijk de dag doorkomen naar zo zinvol mogelijk de dag doorkomen”!
Als zorgpionier hoop ik dat met ervaringsdeskundigheid in de wijk, de vormen van kennis gezamenlijk de aansluiting op hulpvragen zal versterken. Dat zorg en ondersteuning beter kan aansluiten en alle professionals (inclusief ervaringswerkers) kunnen doen wat er toe doet. Ieder vanuit eigen expertise en in co-creatie waardoor een inclusieve samenleving kan ontstaan waarin iedereen zich welkom en van betekenis voelt.
