Vanuit mijn reguliere opleidingen heb ik kennis genomen van psycho-educatie, contextuele methodieken en vaardigheden om het hulpverleningsproces te kunnen uitoefenen. De diepere betekenissen en gevolgen over hoe het leven wordt ervaren wanneer je een diagnose, ziekte of handicap hebt was voor mij deels in te voelen. En toen, werd ik zelf ziek (burn-out) en kreeg mijn partner ook nog een diagnose. Deze indringende ervaringen hebben mijn kennis aanzienlijk intrinsiek verrijkt. Het heeft mij nog meer gesterkt in mijn ‘drive’ om inclusieve ervaringsdeskundigheid als aanvullende kennisbron te promoten en te ondersteunen binnen zorg en welzijn.
De kracht van ervaringsdeskundige experts: zij weten aan te sluiten bij een levens ontwrichtende ervaring. Hierdoor vind diepere herkenning en erkenning plaats. Ervaringsdeskundigen zijn en bieden HOOP en anderen kunnen zich daaraan laven door zelf ook betekenis te gaan geven aan hun eigen levenskunst.
Ik geloof dat mensen in complexe situaties het beste geholpen zijn met de zoektocht naar en het vinden van hun eigen oplossingen. Dat dit gefaciliteerd wordt vanuit nabijheid, hoop en wederzijds vertrouwen.
Ik geloof ook dat hulpvragen bij complexe situaties gefaciliteerd dient te worden met iedereen die wakker ligt van een situatie, die bij wil dragen met een oplossing groot of klein. Ik ben getraind door Anke Siegers op De Nieuwe Route, zeer inspirerend op dit gebied.
We kunnen veel meer gebruik maken van de waardevolle kennis uit de leefwereld.
Ervaringsdeskundigheid werkt vanuit de herstelvisie met ruimte voor de ander, aandacht en tijd voor het persoonlijke verhaal. Als rolmodel zijn ze hoop. De herstelvisie sluit aan bij de visie van ‘positieve gezondheid’. In dit concept, van Machteld Huber, wordt gezondheid niet meer gezien als de af- of aanwezigheid van ziekte, maar als het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale levensuitdagingen om te gaan en zoveel mogelijk eigen regie te voeren. Zo wordt bijvoorbeeld niet alleen gekeken naar het mentale welbevinden van de cliënt, maar ook naar het dagelijks leven, lichaamsfuncties, zingeving, sociale contacten en meer.
Binnen ‘positieve gezondheid’ is gezondheid niet meer het domein van de zorgprofessionals, maar van ons allemaal!
Het gaat immers om het vermogen om met veranderende omstandigheden om te gaan. En dat noem ik LEVENSKUNST.
Ik geloof dat ervaringsdeskundigheid pas volledig tot zijn recht kan komen wanneer deze andere manier van denken en doen ook als extra kennis binnen organisaties wordt gezien als een bijdrage en noodzaak voor de transitie van zorg.
Zal het gedoe leveren met discussies op ethische vraagstukken? JA
Krijgen wij als beleidsmakers binnen een organisatie kritische feedback; zowel positief als negatief? JA
Integrale samenwerking zal zeker in het begin wennen zijn en er zal ook zeker weerstand ontstaan.
Maar wat zal de samenwerking opleveren?
Meer kennis over hoe mensen een diagnose ervaren in het dagelijks leven, waar lopen zij tegen aan? Welke verwachtingen hebben we bij deze mensen? Hebben we een gezamenlijke missie? Zal ervaringsdeskundig vakmanschap de kwaliteit van zorg verbeteren? Wat betekent het werken als ervaringsdeskundige in een zorgorganisatie, kunnen zij vanuit vrije ruimte werken? En wat betekent de samenwerking voor andere medewerkers uit de organisatie?
Met mijn inzet op monitoren van integrale samenwerking met ervaringsdeskundige experts binnen organisaties, hoop ik een bijdrage te kunnen leveren. Zodat we een maatschappij creëren waarin de mensen centraal staan en samen leven vanuit ieders eigenheid. Waar iedereen zich thuis voelt, zich gewaardeerd en van betekenis voelt, ongeacht diagnose, afkomst of beperking. Er is dan ruimte voor “anders zijn”.