Vanuit mijn reguliere opleidingen heb ik kennis genomen van psycho-educatie, contextuele methodieken en vaardigheden om als hulpverlener het vak te kunnen uitoefenen. De diepere betekenissen en gevolgen over hoe het leven wordt ervaren wanneer je een diagnose, ziekte of handicap hebt was voor mij deels in te voelen.

En toen, werd ik zelf ziek (burn-out) en kreeg mijn partner ook een diagnose. Deze indringende ervaringen hebben mijn kennis aanzienlijk intrinsiek verrijkt. Het heeft mij nog meer gesterkt in mijn ‘drive’ om ervaringsdeskundigheid als aanvullende kennisbron te promoten binnen zorg en welzijn.

De kracht van ervaringsdeskundigen: zij weten aan te sluiten bij een levens ontwrichtende ervaring. Hierdoor vind diepere herkenning en erkenning plaats. Ervaringsdeskundigen bieden HOOP en anderen kunnen zich daaraan laven door zelf ook betekenis te gaan geven aan hun eigen levenskunst.

Laten we meer gebruik maken van de waardevolle kennis uit de leefwereld.

Ervaringsdeskundigheid werkt vanuit de herstelvisie met ruimte voor de ander, aandacht en tijd voor het persoonlijke verhaal. Als rolmodel zijn ze  hoop. De herstelvisie sluit aan bij de visie van ‘positieve gezondheid’. In dit concept, van Machteld Huber, wordt gezondheid niet meer gezien als de af- of aanwezigheid van ziekte, maar als het vermogen van mensen om met de fysieke, emotionele en sociale levensuitdagingen om te gaan en zoveel mogelijk eigen regie te voeren. Zo wordt bijvoorbeeld niet alleen gekeken naar het mentale welbevinden van de cliënt, maar ook naar het dagelijks leven, lichaamsfuncties, zingeving, sociale contacten en meer.
Binnen ‘positieve gezondheid’ is gezondheid niet meer het domein van de zorgprofessionals, maar van ons allemaal!

Het gaat immers om het vermogen om met veranderende omstandigheden om te gaan. En dat vind ik een vorm van LEVENSKUNST.

Ik geloof dat ervaringsdeskundigheid pas volledig tot zijn recht kan komen wanneer deze als extra kennis binnen organisaties wordt gezien als een bijdrage om beter aan te sluiten op hulpvragen en behoeften.

Door het ontsluiten van kennis over hoe mensen een diagnose ervaren in het dagelijks leven, en hoe zij de hulpverlening ervaren.
Gezamenlijk kunnen we de kwaliteit van zorg verbeteren.

Zodat we een maatschappij creëren waarin de mensen centraal staan. In een samenleving waar iedereen zich thuis voelt, zich gewaardeerd en van betekenis voelt, ongeacht diagnose, afkomst of beperking.

Met mijn inzet hoop ik hieraan een bijdrage te kunnen leveren.